Niemand heeft veel dichters als vrienden

Een paar mensen heb ik uitgedaagd om Omsingeld door kraaien alvast te lezen en ik vroeg hen: geef een reactie. Dat hoefde niet per se een recensie te zijn. Wat anders kon ook. Steven Graauwmans deed dat in zijn hilarische lezing bij de presentatie. Ik citeer er een gedeelte uit:

“Zoals gezegd is Roland mijn enige Hollandse vriend en bovendien ook een van de heel weinige dichtersvrienden. Niemand heeft veel dichters als vrienden – u kent dat, maar ook dichters zelf hebben niet veel dichters te vriend.

Hoe gaat dat, je wordt geboren als baby en plots blijkt dat je daarnaast ook als dichter ter wereld gleed. En dan ben je er één, een poweet meneer. Pech of niet, in ieder geval: Roland en ik werden geboren aan de kantlijn van de maatschappij. Want je hoort er met je rare hersen- en schrijfkronkels nooit helemaal bij. En bij ons gaat dat nog een stapje verder: wij werden geboren aan de kantlijn van de kantlijn. En dan sta je daar vanop die kantlijn van de kantlijn – volgt u nog – naar die eerste kantlijn vol andere, vreemde dichtertjes te staren. Je staat er alleen, denk je en dan kijk je toch eens opzij en daar zie ik Roland staan. Zo hebben wij elkaar ontmoet, op de kantlijn van de kantlijn van de dichters.  

Wij zijn de dichters, wij zijn je m’en foutisten, dichters met doodsverachting, dichters die in alles plezier vinden, maar evengoed de geblakerde tristesse kennen, de gezapigheid van dit leven, de luiheid en tezelfdertijd de gedrevenheid, en met de goesting om ondanks alles door te gaan.”

Steven Graauwmans