omsingeld door kraaien

waarom kan het niet kan ik niet
ik probeer ik zit ik doe

ergens toch een keer iets ontfutselen
vier koeien wandelen naderbij

ze staren me aan eentje loeit hees
ooit waren ze een succesvolle popband

elke avond volle zalen met van links naar rechts
miep zang en gitaar trolla basgitaar

joke drums en anastasia gitaar en toetsen
ik voel me door hen diep in de ziel gekeken, dus

laat me ik ben naakt en ook nog eens zie ik nu
omsingeld door kraaien

(uit: omsingeld door kraaien)

plastic

het gedragene, het verhevene
het grootse gebaar, het beslotene
ik wil het niet meer

het vergoddelijkte, het aanbedene
het cryptische, het profetische
laat het alsjeblieft

vertel mij in meest heldere taal
hoe diep ik gaan moet
om jou aan te raken

jij, op je schoenen van plastic

(uit: omsingeld door kraaien)

te grote letters

gedichten in grote letters
op de muren van museumzalen

zo groot dat je om het te lezen
om je as moet draaien

letterlijk in het gedicht staan
verloren in de tekst

en om een zaal te betreden
moet de bezoeker langs een glijbaan

die geconstrueerd is
als een grote letter a

daaroverheen kom je
naar binnen glijden

(uit: omsingeld door kraaien)

eind goed

voor het eerst liet ik mijn scepsis varen
en ging met je mee naar een brocante

ik wil dan wel terugkeren met een giraffe, zei ik

op een veldje buiten de stadsmuren
stalde men {observaties} {invuloefening} uit

er zat een punkmeisje met {seksisme}
en een getatoeëerde man verkocht vergulde kandelaars

van naakte jongens op één been die de kaarshouder
met één gespierde arm hoog hielden {strakke kontjes}

jij vond uiteindelijk twee sierlijke wijnglazen
{goed gezien} versierd met druiveranken

en ik, tussen tweedehands speelgoed en een zwetende vrouw
{alles is freud} een wat plompe houten giraffe

eindelijk gevonden wat ik zocht
{eind goed al goed}

{ } = koor

(uit: omsingeld door kraaien)

ondergronds

zomaar wat zeggen
in een gloednieuwe tunnel
gegraven onder de spoorlijn door

slechts tijdelijk mag iedereen
er zeggen wat hij wil
maar let wel dat is tijdelijk

daarna zal het strenge regime
van gewogen woorden en ongeschreven wetten
weer onverkort gelden

voor iedereen
ook voor jou, luldebehanger

(uit: kleine heuvel)

afdruk

na het uitglijden
toch maar weer opgestaan

ik blijk deelnemer aan een spel
waarvan de regels wegglibberen

maar wat is dat ook dat verlangen
naar vastigheid we zweven met zijn allen

op een vuurbal met ijldunne korst
door een oneindig heelal

zo oneindig dat elke gedachte
er een eigen planeet kan hebben

met vuile jas kijk ik naar de beeldhouwwerken
die tractoren zo groot dat ze niet op de paden

passen met hun gigantische wielen
in de modder hebben achtergelaten

vlak naast mijn eigen afdruk

(uit: kleine heuvel)

link

ik leef omdat dat kennelijk kan
maar zeker weten doe ik intussen niks

er was een soep die geest mogelijk maakte
en onbedwingbare drang om taal te gebruiken

maar werkelijk ergens iets doordringend raken
was dan weer in mysteriën gehuld

ik schrijf dit gedicht omdat het kan
zomaar ergens in een hoekje

van dit volgens wetenschappers
steeds verder uitdijende universum

later omdat het kan
kan ieder van ons
per privé raket

zijn gedichten de ruimte in sturen
naar verre sterrenstelsels en planeten

waar wezens intelligenter dan wij
schokschouderend zullen beseffen

dat in dit primitieve gekras
iets ligt verborgen dat

in de realiteit van de immense wijdsheid
van het moleculenduizelende heelal

nog ontbreekt

(uit: kleine heuvel)

kataklop

de ochtend trompettert in me
zonlicht klopt op de schouder
dus daar ga ik weer

er is een lekker niks
waar ik doorheen galoppeer

manen golven tintenrijk
stof dwarrelt heerlijk hulpeloos
rond mijn kuiten

een met de wind, een met het stof
terwijl het pad zelf de weg wijst
dat nergens toe leidt

nou ja, naar een graspol
om ruggelings in pure vervoering
eindeloos overheen te rollen

(uit: kleine heuvel)